Бір өлең болса бір әлем..

Жазсам деп жүрек бұлқынған,жанымның тартқан әлегін..

Шарқ ұрған шақта шабытым,шашымнан үнсіз иіскеп..

Құмардан шығып сүюге танытқан және әдебін..

Бұл әлем менің әлемім..

Қасиет сұмдық бар мұнда..

Қадірін қайта ұқтырар қаперсіз атқан таңның да..

Құдірет өзі дарытқан киесі барда бойында

Өнердің ұлы өлкесін..

Өмірлік мекен етсем деп..

Ар менен азап жолында адамдық терді төксем деп..

Пендеге сынақ бүгіні, бес күндік бейуақ өмірде..

Мың адам барып паналар,миуалы терек ексем деп..

Алқындым ,бірде талпындым..

Бүршігін жарды бір шыбық..

Өркенін жайып өсуге, өлкеден тұр ма қымсынып..

Табанын тіреп ұлылар,ұлағат еткен бұл мекен..

Ұғынар ма екен ұрпағын мінәжат еткен ұмсынып..

Ақындық ауыр дерт кейде..

Айықпас білем,ауырған..

Жүректі,жанды тілгілеп, тас болып түсер бауырдан..

Сол әлем болса,

Бұл өлең..

Жанымның тартқан азабы..

Жалынсыз сүрген жай күннен,жүректі жыр кеп жазады..

Тереңнен ғана табылар,ғаламды тартқан ғажабы..

Сол маржан..

Өлмейтін өлең жазсам деп тәңірден сұрап бір тілек

Тілектес ай мен күнге де тұмар ғып жырды тіл қатам

Арманым болған сол өлең..

Жылытса деймін жаханды

Жауыздық біткен ығатын болса деп және қахарлы

Ғұмырды сүрем ғаламды тербетсін деумен жыр бесік

Өлеңнің Қызыр бабасы,берсеңші енді батаңды.